Im starsze jesteśmy, im dojrzalsze – tym lepiej rozumiemy, co nam służy i pozwala wzrastać, a co hamuje nas i ogranicza. Nauczone doświadczeniem, wystawiane na próby, wiele razy zranione – potrafimy nazwać to, czego nie chcemy, nie potrzebujemy, co nie wnosi w nasze życie żadnej wartości. Potrafimy wskazać ludzi, którzy są toksyczni i sytuacje, które nam nie służą. Wiemy, czego chcemy – wiemy także, czego nie chcemy. Potrafimy wyobrazić sobie nasze idealne życie, marzymy coraz bardziej świadomie. W teorii z roku na rok jesteśmy coraz lepiej przygotowane do życia.

Rzadko mnie zawodzi. Przez wiele lat, w wielu sytuacjach uciszałam jej głos. Potem zaś okazywało się, że moje przeczucia były trafne. Odzywa się niespodziewanie, nagle. Zawsze jest bardzo intensywna, choć nie umiem opisać czym właściwie jest. Lubię nazywać ją podszeptem duszy. Kompilacją czegoś bardzo emocjonalnego i logicznego zarazem.

Intuicja. Moja siła i mądrość, moje wsparcie.

Poświęciłam jej sporo miejsca w obu moich książkach. Dziś chciałabym podzielić się z Tobą dwoma fragmentami z nich mówiącymi właśnie o intuicji.